Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΠΙΡΟΜΕΤΡΗΣΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ Χ.Α.Π.

ΒΡΟΥΒΑΚΗΣ Μ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΟΣ-ΦΥΜΑΤΙΟΛΟΓΟΣ

Δ/ντής Πνευμονολογικής κλινικής ‘ΑΝΑΣΑ’ νοσοκομείο Metropolitan

Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΠΙΡΟΜΕΤΡΗΣΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ Χ.Α.Π.

Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια είναι μια συχνή πάθηση που μπορεί όμως να προληφθεί και να αντιμετωπισθεί.
Οι ασθενείς με Χ.Α.Π. εμφανίζουν δύσπνοια και βήχα μετά από μακροχρόνια έκθεση σε βλαπτικούς παράγοντες με κύριο εκπρόσωπο το κάπνισμα.
Η νόσος φαίνεται να αυξάνει με γοργούς ρυθμούς σε συνδυασμό με την περιβαλλοντική ρύπανση και την επαγγελματική έκθεση.
Η σπιρομέτρηση είναι η κύρια εξέταση για την διάγνωση της Χ.Α.Π.
Η μέτρηση του εισπνεόμενου και εκπνεόμενου όγκου αέρα σε συνάρτηση με το χρόνο μας δίνουν αποτελέσματα για την αναπνευστική λειτουργία του εξεταζόμενου ώστε να γνωρίζουμε εάν υπάρχει απόφραξη ή περιορισμός.
Ο κύριος δείκτης είναι η FEV1 (βίαια εκπνεόμενος όγκος αέρα το πρώτο δευτερόλεπτο) και η FVC (ολικός βίαια εκπνεόμενος όγκος αέρα).
Για την διάγνωση της Χ.Α.Π. το πηλίκο των δεικτών FEV1/FVC
μετά από βρογχοδιαστολή πρέπει να είναι μικρότερο από 0,70.
Πολλές είναι οι κριτικές που έχουν διατυπωθεί για το συγκεκριμένο πηλίκο σε ό,τι αφορά την υποδιάγνωση της αρχόμενης Χ.Α.Π. σε νεότερες ηλικίες και την υπερδιάγνωση σε ασθενείς άνω των 70 ετών λόγω γήρανσης των πνευμόνων.
Οι φυσιολογικές τιμές στην σπιρομέτρηση είναι εξατομικευμένες αφού εξαρτώνται από τρεις παράγοντες (βάρος-ύψος-ηλικία) που για τον καθένα είναι διαφορετικές.
Οι τιμές εκφράζονται σε ποσοστό (επί της %) συγκριτικά με τις προβλεπόμενες πάντα όμως για το συγκεκριμένο άτομο που εξετάζεται.
Η αξιολόγηση της βαρύτητας της Χ.Α.Π. με βάση τα σπιρομετρικά δεδομένα μετά τη βρογχοδιαστολή γίνεται σύμφωνα με τα στάδια κατά GOLD και διακρίνεται σε ήπια-μέτρια-σοβαρή και πολύ σοβαρή Χ.Α.Π.
Αλλά και στη συνδυασμένη αξιολόγηση της Χ.Α.Π. όπου οι ασθενείς ταξινομούνται σε 4 ομάδες Α,B,C και D τα αποτελέσματα της σπιρομέτρησης αποτελούν βασικό κριτήριο για την υποσταδιοποίηση της νόσου.

Βασικός στόχος των θεραπευτικών σχημάτων στην αντιμετώπιση της Χ.Α.Π. είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής, μείωση των συμπτωμάτων και επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου.
Καπνιστές άνω των 40 ετών πρέπει να υποβάλλονται σε σπιρομέτρηση μια φορά το χρόνο ενώ διαγνωσμένα περιστατικά με Χ.Α.Π. πρέπει να ελέγχονται σπιρομετρικά σε τακτά χρονικά διαστήματα ώστε να υπάρχει πλήρης έλεγχος της νόσου.
Διακοπή καπνίσματος, σωματική άσκηση και εμβολιασμός είναι τα απαραίτητα στοιχεία για την μη φαρμακευτική αντιμετώπιση της σταθερής Χ.Α.Π.
Η τακτική επικοινωνία με τον πνευμονολόγο και ο σπιρομετρικός έλεγχος αποτελούν βασικούς παράγοντες τόσο για την διάγνωση όσο και τον πλήρη έλεγχο της Χ.Α.Π.